Telegram Group & Telegram Channel
بازگشت آمریکا به دریای سیاه

تهاجم روسیه به اوکراین این تصور را تقویت کرده است که ناتوانی آمریکا در مدیریت یا مدیریت ناکارآمد آن، بی‌ثباتی را به دنبال دارد. واشنگتن از نفوذ جهانی بی سابقه ای برخوردار است که بسیاری از متحدان و شرکا برای تقویت امنیت خود به آن نیاز دارند. این اصل در مورد منطقه وسیع‌ دریای سیاه که شامل بالکان، قفقاز و آسیای مرکزی می‌شود و یک فضای جغرافیایی با اهمیت راهبردی حیاتی برای آمریکا و ناتو است، هم صدق می‌کند. اما دخالت واشنگتن در دهه‌های اخیر در این منطقه کاهش یافته که در نتیجه آن، سیاست تهاجمی‌روسیه با نفوذ فزاینده چین و ایران برای ایجاد محیط بی‌ثباتی در جناح جنوب شرقی اروپا ترکیب شده‌ است.
اوایل دوران پس از جنگ سرد را می‌توان "عصر طلایی" تعامل آمریکا و دریای سیاه نامید یعنی زمانی که حمایت واشنگتن از کشورهای تازه استقلال یافته شوروی سابق در منطقه با ترویج انتقال دموکراتیک، عدم اشاعه، غیرنظامی‌کردن و بازار آزاد همراه بود.
شاید بهترین نمایش عزم آمریکا در این دوره کمک به آذربایجان، یک تولیدکننده بزرگ نفت و گاز منطقه، برای مستقل شدن از زیرساخت‌های انرژی روسیه با تسهیل کریدور گاز جنوبی و خط لوله نفتی باکو-تفلیس-جیهان بود. آنها نفت و گاز غیرروسی را در اختیار اروپا قرار دادند و در عین حال به آذربایجان و کشورهای ترانزیت گرجستان و ترکیه اجازه دادند از آن بهره ببرند. اما از آن روزها مدتها گذشته است و آمریکا اکنون در دریای سیاه "نامرئی" است و دیده نمی‌شود.
برخی علت جدایی واشنگتن از این منطقه را به سیاست آمریکا بعد از حملات 11 سپتامبر مرتبط می‌دانند، در حالی که برخی دیگر ادعا می‌کنند که سیاست «چرخش بسوی آسیا» توجه آن را از دریای سیاه منحرف کرده است.
نتیجه این عقب نشینی آمریکا که مصداق آن در سکوت در برابر حمله روسیه به گرجستان در سال 2008 و الحاق غیرقانونی کریمه در سال 2014 دیده شد رفتار تهاجمی‌کنونی روسیه است. اگر آمریکا در آن زمان از خود واکنش نشان داده بود، ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه را از آخرین ماجراجویی اوکراینی خود منصرف می‌شد. با عقب نشینی آمریکا از منطقه دریای سیاه روسیه، چین و ایران خلا موجود را پر کردند. هر چند تسلط روسیه بر این منطقه تاریخی و عمیق‌تر است اما طرح کمربند و جاده پکن این پتانسیل را دارد که موقعیت مسکو را در آنجا به چالش بکشد.
ایران، اگرچه ضعیف‌تر از این دو کشور است، اما از ابزارهای آشکار و پنهان برای ایفای نقش بیشتر برای ضربه زدن به آمریکا و امنیت منطقه‌ای استفاده می‌کند. همه اینها نقش دیرینه واشنگتن به عنوان ضامن اصلی امنیت اروپا را از بین می‌برد.

برای مطالعه کامل کلیک کنید.
@farhangdiplomacy



tg-me.com/farhangdiplomacy/576
Create:
Last Update:

بازگشت آمریکا به دریای سیاه

تهاجم روسیه به اوکراین این تصور را تقویت کرده است که ناتوانی آمریکا در مدیریت یا مدیریت ناکارآمد آن، بی‌ثباتی را به دنبال دارد. واشنگتن از نفوذ جهانی بی سابقه ای برخوردار است که بسیاری از متحدان و شرکا برای تقویت امنیت خود به آن نیاز دارند. این اصل در مورد منطقه وسیع‌ دریای سیاه که شامل بالکان، قفقاز و آسیای مرکزی می‌شود و یک فضای جغرافیایی با اهمیت راهبردی حیاتی برای آمریکا و ناتو است، هم صدق می‌کند. اما دخالت واشنگتن در دهه‌های اخیر در این منطقه کاهش یافته که در نتیجه آن، سیاست تهاجمی‌روسیه با نفوذ فزاینده چین و ایران برای ایجاد محیط بی‌ثباتی در جناح جنوب شرقی اروپا ترکیب شده‌ است.
اوایل دوران پس از جنگ سرد را می‌توان "عصر طلایی" تعامل آمریکا و دریای سیاه نامید یعنی زمانی که حمایت واشنگتن از کشورهای تازه استقلال یافته شوروی سابق در منطقه با ترویج انتقال دموکراتیک، عدم اشاعه، غیرنظامی‌کردن و بازار آزاد همراه بود.
شاید بهترین نمایش عزم آمریکا در این دوره کمک به آذربایجان، یک تولیدکننده بزرگ نفت و گاز منطقه، برای مستقل شدن از زیرساخت‌های انرژی روسیه با تسهیل کریدور گاز جنوبی و خط لوله نفتی باکو-تفلیس-جیهان بود. آنها نفت و گاز غیرروسی را در اختیار اروپا قرار دادند و در عین حال به آذربایجان و کشورهای ترانزیت گرجستان و ترکیه اجازه دادند از آن بهره ببرند. اما از آن روزها مدتها گذشته است و آمریکا اکنون در دریای سیاه "نامرئی" است و دیده نمی‌شود.
برخی علت جدایی واشنگتن از این منطقه را به سیاست آمریکا بعد از حملات 11 سپتامبر مرتبط می‌دانند، در حالی که برخی دیگر ادعا می‌کنند که سیاست «چرخش بسوی آسیا» توجه آن را از دریای سیاه منحرف کرده است.
نتیجه این عقب نشینی آمریکا که مصداق آن در سکوت در برابر حمله روسیه به گرجستان در سال 2008 و الحاق غیرقانونی کریمه در سال 2014 دیده شد رفتار تهاجمی‌کنونی روسیه است. اگر آمریکا در آن زمان از خود واکنش نشان داده بود، ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه را از آخرین ماجراجویی اوکراینی خود منصرف می‌شد. با عقب نشینی آمریکا از منطقه دریای سیاه روسیه، چین و ایران خلا موجود را پر کردند. هر چند تسلط روسیه بر این منطقه تاریخی و عمیق‌تر است اما طرح کمربند و جاده پکن این پتانسیل را دارد که موقعیت مسکو را در آنجا به چالش بکشد.
ایران، اگرچه ضعیف‌تر از این دو کشور است، اما از ابزارهای آشکار و پنهان برای ایفای نقش بیشتر برای ضربه زدن به آمریکا و امنیت منطقه‌ای استفاده می‌کند. همه اینها نقش دیرینه واشنگتن به عنوان ضامن اصلی امنیت اروپا را از بین می‌برد.

برای مطالعه کامل کلیک کنید.
@farhangdiplomacy

BY فرهنگ دیپلماسی


Warning: Undefined variable $i in /var/www/tg-me/post.php on line 280

Share with your friend now:
tg-me.com/farhangdiplomacy/576

View MORE
Open in Telegram


فرهنگ دیپلماسی Telegram | DID YOU KNOW?

Date: |

That growth environment will include rising inflation and interest rates. Those upward shifts naturally accompany healthy growth periods as the demand for resources, products and services rise. Importantly, the Federal Reserve has laid out the rationale for not interfering with that natural growth transition.It's not exactly a fad, but there is a widespread willingness to pay up for a growth story. Classic fundamental analysis takes a back seat. Even negative earnings are ignored. In fact, positive earnings seem to be a limiting measure, producing the question, "Is that all you've got?" The preference is a vision of untold riches when the exciting story plays out as expected.

For some time, Mr. Durov and a few dozen staffers had no fixed headquarters, but rather traveled the world, setting up shop in one city after another, he told the Journal in 2016. The company now has its operational base in Dubai, though it says it doesn’t keep servers there.Mr. Durov maintains a yearslong friendship from his VK days with actor and tech investor Jared Leto, with whom he shares an ascetic lifestyle that eschews meat and alcohol.

فرهنگ دیپلماسی from us


Telegram فرهنگ دیپلماسی
FROM USA